เหรียญหล่อ หลวงปู่สรวงรุ่น ข้าวน้ำดี

เหรียญหล่อ หลวงปู่สรวงรุ่น ข้าวน้ำดี

เหรียญหล่อ หลวงปู่สรวง เทวดาเล่นดิน เทพเจ้าแห่งโชคลาภ เนื้อทองผสมรมดำ รุ่น ข้าวน้ำดี เศรษฐีใจบุญ ปี 42 ออกวัดไพรพัฒนา ต.ไพรพัฒนา อ.ภูสิงห์ จ.ศรีสะเกษ นับเป็นเหรียญอีกรุ่นหนึ่ง ที่ทันหลวงปู่แน่นอน สุดยอดพุทธคุณด้านเงินทองไม่มีขาดกระเป๋า

ประวัติหลวงปู่สรวง เทวดาเล่นดิน

ประวัติหลวงปู่สรวง ชาวบ้านใน ท้องถิ่นอำเภอ ขุขันธ์ และอำเภอใกล้เคียง   ที่มีภูมิลำเนาอยู่แถบชายแดน ตามเชิงเขาพนมดงรัก(พนมดองแร็ก) ซึ่งเป็นแนวเขตแดนระหว่าง กัมพูชากับประเทศไทย  มักจะเห็นท่านเป็นผู้ทรงศีลปฏิบัติธรรม          พักอาศัยอยู่ตามกระท่อมในไร่นาของชาวบ้าน โคกและเวียน  ไปที่นั่นที่นี่บ้างนานๆ  จะกลับมาเห็นในที่เดิมอีก  ในสายตาและความเข้าใจของชาวบ้านในสมัยนั้นมองท่านในฐานะผู้มีคุณวิเศษ  เหนือคนทั่วไปและเรียกขานว่า “ลูกเอ็าวเบ๊าะ”  หรือ “ลูกตาเบ๊าะ”    (เป็นภาษาเขมร  หมายถึงพระดาบส  ที่เป็นผู้รักษาศีลอยู่ตามถ้ำเขาลำเนาไพร)  ในสมัยนั้นยังมีป่าพรรณไม้อุดมสมบูรณ์และสัตว์ป่านานาพันธุ์  ได้มีลูกศิษย์ติดตามหลวงปู่เดินธุดงค์ตามป่าเขาแถบชายแดนไทย  และตลอดจนถึงประเทศเขมร แต่ก็อยู่กับหลวงปู่ได้ไม่นานจำต้องกลับบ้าน  เนื่องจากทนความยากลำบากไม่ไหวหลวงปู่จึงเดินธุดงค์ไปในที่ต่างๆ  ตามลำพังเป็นส่วนมาก ไม่มีใครทราบถิ่นกำเนิดและอายุของหลวงปู่ที่แท้จริง   ได้รู้แต่ว่าหลวงปู่เป็นชาวเขมรต่ำ  ได้เข้ามาในประเทศไทยนานแล้วคนแก่คนเฒ่า  ผู้สูงอายุที่เคยเห็นท่านเล่าบอกว่า ตั้งแต่เป็นเด็กๆเกิดมาก็เห็นท่านในสภาพลักษณะเหมือนที่เห็นในปัจจุบันถ้าผิดจากเดิมไปบ้างก็เล็กน้อยเท่านั้น  ประกอบด้วยหลวงปู่เป็นคนพูดน้อยและไม่เคยเล่าประวัติส่วนตัวให้ใครฟัง  จึงไม่มีใครที่จะสามารถรู้อายุและประวัติที่แท้จริงของท่านได้ ชาวบ้านแถบนี้พบเห็นหลวงปู่บ่อยๆ  ที่ชายป่าบ้านตะเคียนราม  วัดตะเคียนราม  อำเภอภูสิงห์ , บ้านลุมพุก  บ้านโคกโพน  ต.กันทรารมย์ ” อ.ขุขันธ์ ” และหมู่บ้านอื่นๆเกือบทุกหมู่บ้านในบริเวณตลอดแนวชายแดน  ท่านจะเดินทางไปมาอยู่ในบริเวณแถบนี้โดยตลอด  แต่ก็จะไม่อยู่เป็นประจำในที่แห่งเดียวเป็นเวลานานๆ  บางทีหลวงปู่จะหายไปนานถึงสองสามปีถึงจะกลับมาใหม่อีกครั้งหนึ่ง  โดยที่ไม่มีใครรู้ว่าหลวงปู่ไปอยู่ไหนมา  ในช่วงหลังมานี้พบหลวงปู่จำอยู่ในกระท่อมในนาบริเวณต้นโพธิ์บ้านขยอง , วัดโคกแก้ว , บ้านโคกเจริญ

ชาวบ้านใน ท้องถิ่นอำเภอ ขุขันธ์ และอำเภอใกล้เคียง   ที่มีภูมิลำเนาอยู่แถบชายแดน ตามเชิงเขาพนมดงรัก(พนมดองแร็ก) ซึ่งเป็นแนวเขตแดนระหว่าง กัมพูชากับประเทศไทย  มักจะเห็นท่านเป็นผู้ทรงศีลปฏิบัติธรรม          พักอาศัยอยู่ตามกระท่อมในไร่นาของชาวบ้าน โคกและเวียน  ไปที่นั่นที่นี่บ้างนานๆ  จะกลับมาเห็นในที่เดิมอีก  ในสายตาและความเข้าใจของชาวบ้านในสมัยนั้นมองท่านในฐานะผู้มีคุณวิเศษ  เหนือคนทั่วไปและเรียกขานว่า “ลูกเอ็าวเบ๊าะ”  หรือ “ลูกตาเบ๊าะ”    (เป็นภาษาเขมร  หมายถึงพระดาบส  ที่เป็นผู้รักษาศีลอยู่ตามถ้ำเขาลำเนาไพร)  ในสมัยนั้นยังมีป่าพรรณไม้อุดมสมบูรณ์และสัตว์ป่านานาพันธุ์  ได้มีลูกศิษย์ติดตามหลวงปู่เดินธุดงค์ตามป่าเขาแถบชายแดนไทย  และตลอดจนถึงประเทศเขมร แต่ก็อยู่กับหลวงปู่ได้ไม่นานจำต้องกลับบ้าน  เนื่องจากทนความยากลำบากไม่ไหวหลวงปู่จึงเดินธุดงค์ไปในที่ต่างๆ  ตามลำพังเป็นส่วนมาก

ไม่มีใครทราบถิ่นกำเนิดและอายุของหลวงปู่ที่แท้จริง   ได้รู้แต่ว่าหลวงปู่เป็นชาวเขมรต่ำ  ได้เข้ามาในประเทศไทยนานแล้วคนแก่คนเฒ่า  ผู้สูงอายุที่เคยเห็นท่านเล่าบอกว่า ตั้งแต่เป็นเด็กๆเกิดมาก็เห็นท่านในสภาพลักษณะเหมือนที่เห็นในปัจจุบันถ้าผิดจากเดิมไปบ้างก็เล็กน้อยเท่านั้น  ประกอบด้วยหลวงปู่เป็นคนพูดน้อยและไม่เคยเล่าประวัติส่วนตัวให้ใครฟัง  จึงไม่มีใครที่จะสามารถรู้อายุและประวัติที่แท้จริงของท่านได้ ชาวบ้านแถบนี้พบเห็นหลวงปู่บ่อยๆ  ที่ชายป่าบ้านตะเคียนราม  วัดตะเคียนราม  อำเภอภูสิงห์ , บ้านลุมพุก  บ้านโคกโพน  ต.กันทรารมย์

” อ.ขุขันธ์ ” และหมู่บ้านอื่นๆเกือบทุกหมู่บ้านในบริเวณตลอดแนวชายแดน  ท่านจะเดินทางไปมาอยู่ในบริเวณแถบนี้โดยตลอด  แต่ก็จะไม่อยู่เป็นประจำในที่แห่งเดียวเป็นเวลานานๆ  บางทีหลวงปู่จะหายไปนานถึงสองสามปีถึงจะกลับมาใหม่อีกครั้งหนึ่ง  โดยที่ไม่มีใครรู้ว่าหลวงปู่ไปอยู่ไหนมา  ในช่วงหลังมานี้พบหลวงปู่จำอยู่ในกระท่อมในนาบริเวณต้นโพธิ์บ้านขยอง , วัดโคกแก้ว , บ้านโคกเจริญ , กระท่อมกลางนาระหว่างบ้านละลมกับบ้านจะบก , กระท่อมบ้านรุน (อำเภอบัวเชด)  และบ้านอื่นๆอีกในท้องถิ่นเดียวกันนี้